Nasıl Evde Kalınır ?

2005 yılıydı sanırım. 2 ay tanıdığım biri ile romantizmin kurbanı olarak evlilik teklifine evet demiştim. Hay dilimi eşek arısı soksaydıda evet demeseydim. Neyin kimin gazına geldimde hayatımın baharında böyle bir karar almıştım halen bilmiyorum.

Eski nişanlımı yerden yere vurmak bana yakışmaz tabi. Özünde gerçekten iyi bi o kadarda saygı duyduğum bir insandır. Ama çevremdeki herkesin gördüğünü o bir türlü görememişti.

Tamamen zıt karakterdik ve zerre anlaşamıyorduk. 2 yıl boyunca benden soğuması için elimden geleni yaptım ama gün geçtikçe dahada aşkla bağlanır olmuştu. Sonunda Gitar yüzünden kavga edip ayrıldık. Aslında daha önce kuaförde ne işim olduğunu ısrarla sorduğunda dayanamayıp “ağda yaptırcam be” dediğimde bana “bişey sorcam yaa ağdayı erkek mi yapacak kadın mı diye sorduğunda “ ayrılmam gerekirdi ama.. evet bu soruyu ciddi anlamda sormuştu !

Çok üzüldü çok hırpalandı ama geri adım atmadım.

Pişmanmıyım hayır .

Gel gelelim konu bu değil.

Mesele Şu: Ondan sonra evlilik denen kuruma pek bir inancım kalmadı. Yani daha nişanlılık döneminde evliliğin ne bok olduğunu anladım.VE soğudum.

Sonuç..

Armudun sapı üzümün çöpü diyerekten çöple sapla birlikte EVDE KALDIM.

Adamın bana ettiği beddua anadolu yakasından avrupa yakasına 3.köprü olacak niteliğindeydi. Tutmadımı.. evet sevenin ahı tutar. Ve tuttu.

Konu o değil tabi.

Bizimki pek bi evlilik budalısıymış ki benden sonra 1,5 yıl içinde 3 kızla çıktı 3 ünede evlenme teklifi etti. 3.sü ile evlendi. Şuan 1 tane çocuğu var. Şuanki mutluluğunu aslında bana borçlu ama halen beni gördüğü an o bakışlarını üzerimde hissetmiyor değilim. Ha aşkla bakmıyor tabi. O ayrı.

Sonra ne mi oldu. ?

Anlatayım.

Aradan onca yıl geçti. Yaş 30 u geçince ben bi pipiriklendim. Etrafımdaki herkez ard arda evlenmeye hatta üremeye başlayınca yine bi gaza geldim. Şöyle etrafımdakilere alıcı gözle bakmaya başladım. Evli arkadaşlarımla daha bi haşır neşir oldum. Yemek yapmayı öğrendim. Ustada oldum. Pasta börek hamur işi.. bi ara mantı açıyordum. Yaşantıma çeki düzen verdim. Çocukları daha bi sevmeye başladım.Giyim tarzımdan konuşmama kadar..

Olmadı.

Neden mi..

Onuda anlatayım.

Çünkü karşıma kim çıksa benim düşüncemin tam tersiydi. Adamlar one night . Kime el atsam kiminle görüşsem ya arızalı ya bi kazık yemiş ya da değil evlilik ciddi bir ilişki içine girmeye bile yanaşmıyordu.

Bi ara sarışın olduğum için acaba suçum sarı saçlarımdamı diye koyu renk bile yapmayı düşündüm. Anneme göre çekiyorum, arkadaşlarıma göre doğru adamları beğenmiyor nerde manyak var onu istiyorum.

E haklılar..

Bikere beyefendi tipler hiç ilgimi çekmiyor. Nerde fırlama var illa onu istiyorum. Alıyorum ; sonra adam ediyorum hooppp gidip başkası ile evlendiriyorum. Bende sosyal medyadan izliyorum.

Evlilik budalası bir insan değilim ama insan belli bir yaştan sonra güveneceği birini istiyor hayatında. Bir deftere imza atmaktan değil ama hayatında adam gibi birini istiyor.

Güven istiyor. Saygı istiyor. Yahu sabah seksi diye bişiy var … Bildiğin gömlek ütülemek kirli çorap toplamak istiyor insan.. Birine trip atmak naz yapmak cilve yapmak istiyor.

Kadın erkek fark etmicek dicem ama ne yazıkki bizim mal türk erkekleri ancak 40 ından sonra kendine bakacak birini istiyor. Bana baksın , doğursun ama ben 20 lik çıtırlarla ağarmış saçlarımla ortalarda dolanayım istiyor.

Böyle düşündüğüm için hayatımın erkeğini bulamadığım bir gerçek.

Bu sebeple evde kaldığım ayrı bir gerçek..

Bu gidişle ömrümün geri kalanını kedi besleyerek geçireceğim ise ap ayrı bir gerçek..

Not: Kızkardeşim bu yazıyı okuyorsa teyze olmak istediğimi hatırlatmak istiyorum. Yoksa eve kedi alacağım !